van finding Nemo naar finding Kiwi

Toen we onze vorige blog eindigen maakten we onze borst nat om ons duikdiploma te gaan halen op Ko Lipe. Ko Lipe is een klein Thais eiland vlakbij Maleisië. En nu citeren we bijna de reisgidsen maar een aantal jaar geleden was het nog een wild en ongerept eilandje met alleen locals en af en toe een backpacker, dat is in sneltreinvaart ontwikkeld met genoeg schattige hutjes op het strand om in te bivakkeren en een 'Walking street' vol restaurantjes en barretjes. 
Voor ons dit keer een geluk want op dit mooie eilandje zijn nu ook duikscholen en dus leerden wij een dag na aankomst wat 'neutral buoyancy', 'nitrogen narcosis' en 'decompression sickness' inhoudt. We slaagden voor ons theorie-examen (gelukkig hadden we evenveel fouten, competitief als we zijn) en de duiken en nu zijn we gecertificeerd. We zijn er ook achtergekomen dat Klaas met een 15 liter tank even lang kan duiken als Les met een 12 liter tank, is dat lange draven toch ergens goed voor ;)..
Al hebben we geen vergelijkingsmateriaal, Ko Lipe en omgeving is fantastisch om te duiken!! Het hele gebied met eilanden is onderdeel van Tarutao National Park en dat betekent dat er niet gebouwd mag worden (behalve op Ko Lipe), er redelijk weinig bootjes zijn, en de natuur (en dus ook het koraal) in stand blijft. Na de duikcursus hebben we nog een 'Fundive' gedaan en een duik'les' om tot 30m diep te mogen. 

10 dagen later maakten we onderweg naar het vasteland een tussenstop van 2 nachten op Ko Tarutao, het grootste eiland van het National Park. Supermooi met heel veel jungle, mangrove, hele lange brede stranden met limestone kliffen (waar je niemand tegenkomt) en waar het aantal mensen sterk in minderheid is vergeleken met alle apen, varanen en wilde zwijnen. 
Er is ook maar liefst één eethuisje dat een paar uur per dag open is, en elektriciteit kun je 's avonds even 2 uurtjes meepikken. We sliepen overigens in een keigave kleine legertent, inclusief slotje om apen op afstand te houden. 
Interessant verhaal over Tarutao is dat het eiland van '38 tot '48 werd gebruikt als gevangenis voor Thaise criminelen en politieke gevangenen. Tijdens WWII werden ze een beetje vergeten waardoor er een tekort was aan voedsel en stierven veel gevangenen aan de gevolgen van Malaria. Veel bewakers en gevangenen zijn toen begonnen met piraterij totdat Britse troepen hen overmeesterden in '44. Resten van de gevangenis zijn nog te zien op het eiland.
Tof en blij dat we deze twee verschillende eilanden, Ko Lipe en Tarutao, hebben meegemaakt.

Ik weet niet of we per sé klaar waren om afscheid te nemen van Azië, maar wel enthousiast om het land waar we zoveel mooie verhalen over hebben gehoord te ontdekken. Dus na een dagje Bangkok en Hong Kong zaten we op 19 januari in het vliegtuig naar Nieuw Zeeland.
In Auckland zijn we begonnen met een paar dagen logeren bij familie; Lia & Derek (en dochters Kim & Mandy). Lia en Derek hebben 26 jaar geleden het avontuur opgezocht door te emigreren en hebben ons goed verwend met gezelligheid, heerlijk eten en geweldige tips voor onze reis. 
Helemaal opgeladen zijn we in onze oranje 'Uranus' (we hadden geen keuze in naam van Spaceship-campervan helaas...) begonnen met de roadtrip. Inmiddels zijn we alweer een week verder, hebben we het Noordereiland ten noorden van Auckland goed bekeken en kunnen we al concluderen dat dit land één groot natuurpark is. We hebben al geweldige stranden, indrukwekkende Kauri bomen, mooie bossen en rotsen gezien. 
Kamperen doen we lekker basic (er is vaak niet meer dan een toilet aanwezig) en dus bestaat een douche regelmatig uit een plons in een rivier of meertje (en zelfs een keer een waterval na een hete baantraining). Een van de mooiste plekjes waar we hebben gestaan was een camping van een Maori-familie aan de oostkust waarvan het hoofd van het gezin ons 's ochtends blij maakte met een vers stukje 'snapper', heerlijk ontbijtje!! En over Maori gesproken; hoe je hier de plaatsnamen ('Tuateawa', 'Whenuakite', 'Whangaparaoa', 'Waitekere', 'Aokura') uit hoort te spreken? Geen idee..

We waren van plan vanmiddag een flinke hike te maken in Coromandel Forest Park, waar we een paar uur geleden aangekomen zijn. In plaats daarvan zitten we nu met onze benen omhoog en biertje in de hand een blog te schrijven. Morgen weer een dag! 

Hasta pronto! (m.b.v. podcasts op onze Ipad leren we Spaans tijdens het rijden, handig voor over een paar maanden ;))