Moeder Natuur

Aardrijkskunde was vroeger van ons allebei niet het sterkste vak, en zeker niet altijd interessant genoeg. Ik geef de schuld aan de saaie leraar maar had vast zelf ook andere prioriteiten destijds ;). Een schoolreisje Nieuw-Zeeland had daar ongetwijfeld verandering in gebracht want hier wordt op een veel indrukwekkender manier duidelijk hoe vulkanen ontstaan en hoe het komt dat de Alpen op het Zuidereiland elk jaar 10mm groeien. 
Onze landgenoot Abel Tasman had het land beter Moeder Natuur kunnen noemen dan Nieuw-Zeeland (al is het wel tof dat het vernoemd is naar een provincie van ons kikkerlandje), want die natuur blijft na 4800km rijden in onze Uranus en de nodige kilometers te voet nog steeds indrukwekkend.

Op het Noordereiland is de Tongariro crossing en de beklimming van Mount Taranaki ons het meest bijgebleven. De Tongariro crossing is een hike van 20km door vulkanisch gebied, waarvan delen nog actief zijn. Wij hadden geluk met het weer want ook al moest Klaas Les af en toe vasthouden vanwege knetterharde windstoten, we hadden mooie uitzichten over felblauwe meren en kraters. De beklimming naar de besneeuwde krater van Mount Taranaki een paar dagen later was wat heftiger dan gedacht, binnen 6km wandelden (klommen!) we van +/- 1400m naar 2518m hoogte. Het was die paar dagen spierpijn zeker waard.
Op het Zuidereiland zijn we een week geleden aangekomen. Activiteiten overslaan lukt ons niet zo goed dus begonnen we meteen aan een pittige mountainbiketocht over Queen Charlotte track (check ook onze video) en een 25km lange wandeling langs de kust van Abel Tasman National Park (beiden; WOW!). 

Maar de afgelopen dagen hadden we onszelf verplichte (relatieve) rust opgelegd, want vandaag deden we mee aan de International Track Meet in Christchurch op een grasbaan van 331m. Les werd 5e in een tactische 3000m race en Klaas haasde de 800m race. Was leuk om te doen, en bovendien betekent het 2 nachten vertoeven in een mooi hotel op kosten van de organisatie. Een groot bed en warme douche; best wel lekker na weken in een klein koekblik slapen (al verveelt dat zelfs niet). 

We zitten met onze hoofden niet alleen in de bossen, kraters en stranden. We hebben een toffe citytrip gehad in Wellington, waarvandaan de ferry naar het Zuidereiland vertrekt. Ook zijn we een paar dagen een soort van geadopteerd door een Kiwi-familie in Waihi die ons volstopte met Indische maaltijden en roasted chicken (en ons vervolgens weer op pad stuurde met flessen ready-made cocktails). Bij Mount Maunganui hebben we Lia en Derek weer een dagje opgezocht en een middag gesurfd. En tot slot hebben we gisteravond een supertoffe rugby wedstrijd gezien in Christchurch van twee topteams (Crusaders vs. Chiefs). 

We hebben gelukkig nog zo'n 4 weken over op het Zuidereiland. Na Christchurch is onze eerste stop Kaikoura, waar we walvissen, dolfijnen en zeehonden gaan spotten. Er is wel één inwoner van NZ die ons gestolen kan worden; de sandfly. Een verschrikkelijk bloedzuigend insect die nog irritanter is dan de Hollandse mug en duidelijk niet erg onder de indruk is van onze anti-muggenspray met 40% DEET, tips zijn welkom... 

Alaaf!! (ENJOY carnaval Brabo's!!!)