Van reizen naar rennen

MACY'S!!!!! Dat moest wel in hoofdletters, want Macy's is like the most amazing coffee house ever (om gelijk over te gaan in Amerikaanse stijl). En hierdoor ook een ideale stek om te beginnen met een nieuwe blog over hoe we van Nicaragua naar Costa Rica naar de USA zijn gereisd. 

Als we andere backpackers tijdens onze reis vertelden dat we ook nog naar Midden Amerika gingen kregen we vaak de reactie: "take a good look at Nicaragua". Wij zijn de beroerdsten niet, dus vamos!! Samen met Kim, en met aardige kennis van basic Spanish, begonnen we aan een tour van bijna drie weken door Nicaragua. 
In het koloniale stadje León beklommen we snel na Kim's aankomst de vulkaan Cerro Negro (ofwel, de zwarte berg). Bovenaan de top hesen we ons in prachtige geelgroene pakken, werden goggles opgezet, en met onze billen op een board stoven we de helling van 40/45 graden af. Not a bad start Nicaragua!! 

Vlakbij Granada hebben we vervolgens een dagje doorgebracht aan Laguna de Apoyo (kratermeer) en een ochtend gewandeld rond de top van de Mombacho vulkaan. 
Maar er stond nog veeeeel meer op ons verlanglijstje dus na twee nachten Granada stapten we in een bus richting het zuiden. First stop; the beach!

Aan de Pacifische kust van Nicaragua zijn perfecte surfstranden en in het kleine plaatsje Maderas hebben wij ook een paar pogingen gewaagd, superleuk en een supermooi strandje! 
Met verbrande koppies en geschaafde knieën (ik zei niet voor niets 'pogingen') pakten we 's middags een taxi en een boot naar Isla Ometepe. Hier werden we in het zuiden beloond met een van de mooiste verblijfplaatsen van de trip; Finca Mystica. Finca Mystica bestaat uit een paar bungalows met uitzicht over het meer waar we dag en nacht van brulapen konden genieten. We kwamen bijna in de verleiding om één van de twee vulkanen die Isla Ometepe vormgeeft te beklimmen maar vonden al genoeg voldoening in het te paard een waterval bezoeken (Klaas' ritmegevoel kwam hobbelend op het paard zeer goed tot zijn recht ;)) en zwemmen in het meer. 

Ook al is het niet heel eenvoudig om er te komen (een nachtje op een boot in een hangmat), de Rio San Juan bezoeken vonden we alledrie een must. We hebben in een dorpje langs de rivier, El Castillo, overnacht en de meest vriendelijke Nicaraguanen ontmoet. Overdag hebben we Bio Reserve Indio Maiz bezocht (al probeerde een boze kapucijnaap hier nog een stokje voor te steken door diezelfde stok naar ons toe te gooien). Naast apen, vogels en vlinders zijn we genoeg giftige kikkers en slangen tegengekomen in dit regenwoud, en planten die je kunnen redden (volgens onze gids dan, wij waren niet overtuigd). 
Tijdens een nachttrip hebben we onwijs veel kaaimannen gespot, waarbij onze gids er op een gegeven moment zelfs een aan zijn arm had hangen. Geen probleem, volgens de gids, deze was pas 8 maanden oud dus kleine tandjes. Intussen plukte hij ook nog wat andere leguaanachtigen uit het gras en de bomen. Die extra fooi had hij dik verdiend.
Er wordt gesproken om een Nicaraguakanaal te bouwen op de plek van deze rivier, vergelijkbaar met het Panamakanaal. Als dat plan doorgezet wordt zal dit hele regenwoud vernietigd worden, zonde! 

Ons feestje in Nicaragua hebben we afgerond met 5 dagen duiken en relaxen op autovrij little Corn Island in de Carribean. Kim slaagde erin om haar PADI te behalen en we hebben alle duiken met nurse sharks gezwommen. Ik moet toegeven, de eerste die we tegenkwamen was 3,5m lang en ik wierp wel even een angstige blik op onze duikmaster of hij een vluchtplan in gedachten had. Nurse sharks blijken niet echt gevaarlijk voor mensen dus bij de volgende duiken lieten we toe dat ze naast ons in het zand kwamen liggen of zelfs aan Kim's knie sabbelden. 

We hebben hierna nog een paar dagen in Costa Rica doorgebracht, daarvan was het hoogtepunt een canopy tour in Monte Verde (boven de jungle slingeren van boom naar boom, what's not to like?). 

Aangezien onze hoofden goed vol zitten met supermooie belevenissen en we allebei wel graag wat meer wilden trainen, verblijven we nu in Flagstaff. Flagstaff is een studentenstadje in Arizona aan de Route 66, middenin prachtige natuur en vlakbij de Grand Canyon. Ik heb hier een jaar gestudeerd dus ken het goed en we waren net op tijd om het afstudeerfeestje van maatje David bij te wonen (ook wel bekend als 'the skinny wonder from down under' vanwege zijn hardloopkunsten). Een goede keuze want het is hier al een week genieten. 

Meer over onze laatste weekjes USA in onze volgende (en laatste) blog, want 28 mei staan we alweer op Nederlandse bodem. 

X